Als het om de doodsangst voor je kinderen gaat valt alle redelijkheid weg
Laat staan dat emoties vatbaar zijn voor als beschuitbeleg opgediende lauwe prak van technocraten.
Oostenrijk: weer een aanslag. Weer is de dader een (Syrische) asielzoeker. Weer is een kind (14) vermoord.
Gewoon weer. Steeds. Maar. Weer!
De angst die ouders, alle ouders, hebben moet gekmakend zijn. In Duitsland, in Oostenrijk, waar dan ook, iedereen met kinderen beseft: morgen kan mijn kind slachtoffer zijn.
Dus worden die ouders 'radicaalrechts' en zien ze asielzoekers, nee allochtonen, ja alle allochtonen, of dan toch op z'n minst alle jonge mannelijke allochtonen, als vijand. Sterker, ze gaan alle jonge allochtone mannen haten. Dat is wat angst, doodsangst, doet, die vindt een uitweg in de haat. Haat is de menselijke respons op angst.
Vingers in je oren stoppen en hard roepen dat je tegen haat bent is een fijn roesmiddel voor het ego, maar de haat wordt er niet minder van.