Groepsverkracht door minderjarige asielzoekers, hoe gruwelijk kan het universum zijn?
'Dat je dan ook nog eens een snoei- en snoeiharde trap in je gezicht na krijgt van een rechter'
Vier minderjarige asielzoekers hebben een dakloze vrouw in een parkje te Helmond groepsverkracht en ‘mishandeld’ (ik noem het liever ‘martelen’), maar worden niet heel hard gestraft omdat “de rechter in de strafmaat er ook rekening mee hield dat de daders alleenstaande, minderjarige vreemdelingen zijn in Nederland, bij wie ‘een gebrek aan toezicht en begeleiding mogelijk een rol hebben gespeeld bij de delicten’".
Ik las dat en viel van mijn stoel.
Bonk.
Alhoewel, ik viel ook weer niet zo heel hard omdat, ja, weet je, dit is al helemaal normaal in Nederland. Je raakt er aan gewend hè? Maar toch viel ik desondanks van mijn stoel omdat, ook al ben ik er aan gewend, zoiets elke keer weer binnenkomt.
Steeds maar weer in Nederland: een nieuw dieptepunt. Telkens als je denkt echt het allerdiepste dieptepunt te hebben gehad.
Laf fopstrafje
Ik dacht: dat je slachtoffer bent van een horrorgroepsverkrachting, nota bene uitgevoerd door jochies, dat je wordt gemarteld (‘mishandeld’) na afloop en blij mag zijn dat je het hebt overleefd en dat je de rest van je leven met dat gruwelijke trauma moet rondlopen, niet meer alleen de straat op durft en altijd bang moet blijven voor mannen en intimiteit en alles en iedereen omdat je er nooit meer overheen komt en het eigenlijk al heel wat is als je geen zelfmoord pleegt, want zo erg is het trauma van een verkrachting nou eenmaal.
En dat je dan in de rechtszaal moet aanhoren hoe de daders een laf fopstrafje krijgen, want minderjarig.
Maar dat je dan ook nog eens een snoei- en snoeiharde trap na in je gezicht krijgt van een rechter die doodleuk vindt dat verkrachting misschien erg is, maar dat asielzoeker zijn in Nederland ook heus geen pretje is en het daarom helemaal terecht is een lagere straf te geven. Een nóg lagere straf dan de toch al zo lage strafmaat voor minderjarigen.
Hoe kut moet je je dan voelen, in Godsnaam? Hoe gruwelijk kan het leven en universum zijn? Hoe slachtoffer kan een slachtoffer worden?
Boel bij elkaar houden
Maar of we dat dan wel even ‘rechtvaardigheid’ en ‘rechtstaat’ willen blijven noemen, merci, en of we daarover verder niet klagen, laat staan als reactie PVV stemmen, want dat is allemaal ‘ondemocratisch’ don’t you know en of we wel gewoon ‘vertrouwen willen houden in de rechtstaat’.
En zo niet, of we dan verder onze smoel dichthouden. Want negatieve meningen ondergraven die oh zo rechtvaardige rechtstaat en we moeten de boel bij elkaar houden met z’n allen.
Right.
Ik viel dus van mijn stoel en terwijl ik op de grond lag, te verrekken van de pijn, dacht ik: ‘Bij die slachtoffers van de belastingtoeslagenaffaire hield de rechter helemaal geen rekening met wat dan ook en werden de onschuldigen gewoon keihard gestraft volgens de strafmaat en/of verplicht tot het terugbetalen van wat ze niet eens schuldig waren en was er helemaal nergens ook maar een enkele nuance voor de verdachten te vinden’.
De ene verdachte is de andere verdachte niet in ‘rechtstaat’ Nederland (waarin u vertrouwen moet hebben), kortom.
Dieptepunt op dieptepunt
Zo gaat een mens dan denken als ‘ie eenmaal op de koude vloer ligt.
Nu ben ik net weer van die vloer opgestaan en denk ik: ‘Over een paar maanden lopen deze verkrachtende jochies gewoon weer vrij rond in Helmond en kan het slachtoffer ze weer tegenkomen en is er niets wat daar tegen kan worden gedaan’.
Ik ben gelijk maar weer op de grond gaan liggen.
Misschien is het voor alles en iedereen het beste al ik daar voorlopig blijf liggen. Dat scheelt straks ook weer van mijn stoel vallen. Omdat er altijd wel weer een nieuw dieptepunt volgt in de ‘rechtstaat’ Nederland.