Woedende VPRO-boomers: KOS-TE-LIJK!
'Als je niet beter zou weten zou je denken dat het een script is voor een nieuwe VPRO-serie ergens half jaren tachtig'
Kostelijk verhaal in NRC (dat is een courant, een soort van outdatend papieren circulaire) over hoe het er momenteel bij de gesubsidieerde publieke omroep VPRO aan toe gaat. De nieuwe hoofdredacteur vaart een harde, realistische koers die past bij de huidige tijd, de NPO begrijpt absurdisme niet meer en schiet daarom steeds vaker voorstellen van de VPRO af en de grote paradepaardjes Tegenlicht en Arjen Lubach zijn respectievelijk van de buis getrapt en voor de poet overgestapt naar de commerciëlen.
En tot overmaat van ramp moet de hoofdredacteur zien samen te werken met NPO-tsaar Gijs van Beuzekom, toch al niet het scherpste mes in de NPO-lade, iemand waar eigenlijk helemaal niemand bij de NPO mee wil samenwerken en waarvan niemand begrijpt dat hij nog steeds tsaar is.
Woedende VPRO-boomers
Als kers op de appelmoes is daar het peperdure consultancybureau dat door de hoofdredacteur is ingehuurd om een en ander in nieuwe, juiste banen te leiden.
Resultaat: woedende VPRO-medewerkers, vrijwel uitsluitend blanke babyboomers, die toch al zo entiteld zijn en die nu de nieuwe hoofdredacteur met zelfgeknutselde Loesje-posters en anonieme liefdesbrieven bestoken om hun grieven over te brengen. Er spat kortom bloed tegen de muur en de oude vertrouwde VPRO van weleer, van Villa Achterwerk, Jiskefet, Koot en Bie en Wim T. Schippers is momenteel het orkest op de Titanic dat dapper doorspeelt, terwijl de rest al lang ligt te verzuipen.
Echt, lees het artikel, als je niet beter zou weten zou je denken dat het een script is voor een nieuwe VPRO-serie ergens half jaren tachtig.
Omroepleden
Wat opvalt is het aantal leden dat de VPRO nog heeft: bijna 250.000. Die moeten dan toch allemaal ouder zijn dan 120? Of hoe zit dat? Ik kan me echt met geen mogelijkheid voorstellen dat er mensen onder de 106 bestaan die vrijwillig lid worden van een publieke omroep, laat staan van de VPRO.
Datheden ten dage mensen lid worden van, zeg, Powned, Max of ON valt te begrijpen, dat zijn nieuwe omroepen waarvan de leden zelf vinden dat ze een echt vernieuwende missie hebben (ook al worden ze binnen no-time ingekapseld door het volkomen dichtgetikte middelmatige subsidiemodel), maar lid worden van de VPRO? Of überhaupt één van de andere legacy-omroepen? Wie doet dat nu nog?
Ik ga er dus maar van uit dat de VPRO over tien jaar nog 100 leden over heeft en zichzelf over tien jaar mag gaan opheffen, wat overigens geldt voor alle publieke omroepen, op bovengenoemde nieuwe kleine omroepen na, want ook voor alle andere omroepen geldt dat helemaal niemand die een beetje goed bij zijn hoofd is ooit lid wordt van een publieke omroep.
Smijten met geld
Alhoewel, sommige omroepen kopen hun leden met cadeautjes en lokkertjes (was het koppelen van een abonnement op het omroepmagazine en het omroeplidmaatschap niet al lang verboden?).
Zo haalde BNNVARA ooit veel nieuwe, relatief jonge leden binnen met ‘buitenactiviteiten’: een festivalletje met wat BN’ers hier en daar en als je dat wilde bijwonen moest je eerst lid worden van de omroep, dat werk.
En andere omroepen smijten gewoon met geld om leden te kunnen werven, geld dat ze meer dan zat hebben, zo openbaarde Mark Koster onlangs in de Telegraaf. Geld dat is geïnvesteerd in vastgoed en aandelen, tevens geld dat alleen de oude legacy-omroepen hebben, Max Powned en ON dus niet.
Kostelijk
Hoe dan ook, kabinetsbezuiniging of geen kabinetsbezuiniging, vastgoed of geen vastgoed, leden kopen of leden werven, de tijd van publieke ledenomroepen is echt voorgoedvoorbij. Het bloed dat nu aan de muren van de VPRO-redactie kleeft is slechts een teken des tijds, een symptoom van een ontevreden stokoude garde die het niet kan accepteren dat tijden veranderen en een opmaat naar nog veel meer bloed aan nog veel muren van d omroepredacties straks.
Ik zei het al: kostelijk!
We zijn live getuige van De Grote Ondergang der NPO, we zitten op de eerste rij en het is kostelijk. KOS-TE-LIJK!


Mijn ouders waren lid . Die hard socialisten. Maar zelfs zij hadden op het eind hun twijfels. Herkenden zich steeds minder in de programma's en daar uitgenodigde gasten. Maar Lubach werd nooit overgeslagen. Mijn vader is overleden , mijn moeder zit in een verpleeghuis. Die leeftijds categorie ( ze waren even oud, mijn moeder is 88) klopt echt wel zo lijkt me.